Loth is opgegroeid in het huis van de familie al’Mangil, in Podder. Haar eigen moeder stierf bij Loths geboorte. Toen ze zes jaar was en maar bleef vragen waarom ze er zo anders uitzag dan de rest van de familie, en waarom zij Loth heette en niet Margarinata of Leonorina ofzo zoals haar zussen, snauwde Georn al’Mangil haar toe dat dat was omdat ze ‘een verdomde half-elf’ was, en dat hij er geen woord meer over wilde horen. Daarna is er nooit meer over gesproken.

Haar jeugd was niet altijd even gelukkig. Hoewel niemand er iets over zei, kon je van grote afstand merken dat Loth anders was dan andere kinderen van Podder. Geen van de andere kinderen was zo lang, had zulke zwarte kringen om hun ogen of zo’n fascinatie voor wapens die groter waren dan zij zelf. Geen van de andere meisjes deed zulke bloederige dingen met hun konijntjes, werd bijna dagelijks tegenspartelend weggesleept uit de kraal van de vechtvarkens, of schopte zo’n rel als ze een roze jurk aan moesten. Bovendien begon Loth al zeer jong met stiekeme plengoffers aan Onan, wat de al’Mangils, trouwe aanbidders van Festis Baharu, een grote schande vonden. Toen ze zestien was, één meter tachtig lang, en Georn over uithuwelijken begon, is Loth weggelopen. Ze nam haar lievelings-vechtvarken Knorrie mee.

Met de familie al’Mangil is het niet goed afgelopen. Vlak nadat Loth het dorp had verlaten werd hun huis vertrappeld tijdens een stampede van vechtvarkens waarbij ze allemaal om het leven kwamen.

Loth beleefde een massa vage avonturen en avontuurtjes met een masssa vage mannen die meestal kleiner waren dan zijzelf. Na een jaar kwam ze terecht bij de Kluizenaar van de Wroengelse bossen, die haar in drie jaar de kunst van het genezen leerde in ruil voor onduidelijke gunsten waar Loth nooit iets over wil zeggen. Vervolgens trok ze twee jaar op met meester Gars Bremmelhork, die haar alle mogelijke gevechtstechnieken leerde, en haar meenam op een reis door Teridion en de Zuidelijke landen. In 998 had ze een behoorlijke reputatie opgebouwd in Yamahr als huurlinge (en mannenverslindster), en werd ze door Dantam Lui benaderd voor zijn expeditie naar de Vortex.

Op de Summoning van 998 zag Loth voor het eerst de Drow. Dat was een schok. Vooral toen anderen haar herhaaldelijk voor half-drow aanzagen, begon ze zich af te vragen of de Drow haar wellicht meer zouden kunnen vertellen over de identiteit haar onbekende vader...Ze hoopt het hen te kunnen vragen op de Summoning van 999.

Verder heeft Loth na de Summoning van 998 haar vechtvarken Knorrie opgehaald in de Wroengelse bossen, waar het beest zolang bij de Kluizenaar logeerde. De hereniging was roerend – er vloeide veel bloed. Loth heeft gezworen hem niet meer achter te zullen laten en heeft het beest geïntroduceerd als volwaardig lid van de groep van Lui, ondanks protesten van de rest, die minder van het valse beest gecharneerd zijn.

Verder is Loth zeer te spreken over de toevoeging van sexy strijder Lord Ymex aan de groep. Ze heeft nog steeds een enorme hekel aan roze en ze vermaakt zich prima bij Gargoyle, want daar lopen veel mannen rond in zwart leer en de commandant is een professionele bimbo van ca. één meter vijfennegentig...