De saaiste stad van Yamahr is ongetwijfeld Granigom. De enige bezienswaardigheid is het Museum voor Kunst en Nijverheid, waar Yamahrese voetschilders en Teridische kantklosters hun creatieve uitwerpselen zonder enige selectie op kwaliteit in overmaat tentoonspreiden. Topwerken uit de collectie zijn Het lieftallige vechtzwijn (een muurvullend mozaiek van Truileida Argengreis, geheel opgebouwd uit de pluisjes die de verjaarde maagden van Festis Baharu ’s avonds uit heur navels pluisden) en het langtitelige Mist voor bossen aan de voet van een bergpartij met in de voorgrond een lieftallig meer en blijde kleine boompjes van veelschilder Rob Boss.

In Granigom is de technische hogeschool van Yamahr (de YTS) gevestigd. Hier worden weinig getalenteerde leerlingen uit het hele land voor straf opgeleid tot schaapskooiontwerper en pluimveeprocesmanager (‘Een stukje stervensbegeleiding naar de kip toe’). Het hoofdgebouw van de YTS is ontworpen door de voorzitter van het huidige onderwijsbestuur - Hargis Lui - en heeft geen vensters. Het publiek vatte dat op als een ontwerpfout, de ontwerper als een Stellingname Tegen De Gebruikelijke Clichees In De Architectuur. Ook bleek bij de oplevering van het gebouw dat er geen enkele deur was, waardoor enkele onzalige werklieden gedoemd waren tot het einde der tijden in het gebouw te blijven. Onder grote druk van de Granigomse Hout- en Steenbewerkersbond heeft Hargis Lui toen ingestemd met het uithakken van een toegangspoort, waarboven hij liet beitelen: “Het Leven Van Den Architect Is Eén Groote Concessie!”

Sinds de opening van de YTS kent Granigom een bloeiende kaarsen- en toortsenindustrie, alsmede een hoge deskundigheid op het gebied van vroegtijdige bijziendheid en brandwonden. Het Granigomse brandwondencentrum is ook buiten Yamahr zeer bekend en wordt geleid door oud-magiër Wik Grommelpet.